Мне не хапае позірка вачоў,
Што некалі дарыў цяпло.
Мне не хапае зорных ўсіх начоў,
Каб выплякаць усё, што наплыло.
Мне не хапае любай мне ўсьмешкі,
Што некалі дарыла весялосьць,
Мне не хапае сьлёз, каб выплякаць ўсе рэшткі,
Што на душы пакінула людзкая злосьць.
Мне не хапае голаса твайго,
Што некалі я чула днямі.
Мне не хапае моц, каб зразумець, чаго
Лёс так пазьдзекваўся над намі.
Мне не хапае цяжкага маўчаньня,
Што некалі праводзіла ў сьлязох,
Мне не хапае нестрыманага каханьня,
Што дорыш мне цяпер у снох.
Мне не хапае... Любы, мне так цяжка!
Так цяжка безь цябе, каханы мой!
Імя тваё мне не хапае, Сашка,
І хочацца сустрэцца зноў з табой...
|
|
